Mijn eerste ervaring met Workaway en werken op een boerderij.
Een stukje vooraf:
Michael en Gudrun zijn mijn eerste plaats waar ik gebruik maak van Workaway. Workaway is een website waarbij mensen die vrijwilligerswerk aanbieden ten koste van Kost en inwoning. Workawayers zijn mensen zoals ik die hierop kunnen reageren.
Michael en Gudrun hebben 5 kinderen en 12 klein kinderen. Ze zijn allemaal het huis uit. Ze wonen in een groot huis in Baiereck. Een klein plaatsje waar 700 inwoners wonen.
Ze hebben een onwijs groot stuk land waarop ze een boerderij hebben. Michael werkt als een professor op de Universiteit in Stuttgart en Gudrun werkt fulltime op de boerderij. Ze geeft les in paardrijden en helpt mensen die mentaal zijn vastgelopen. Daarnaast geeft ze muziekles aan kinderen.
Door te hosten willen ze leren van mensen die vanuit de hele wereld komen. Ze zijn ontzettend geïnteresseerd in verschillende talen, culturen zoals ook de Nederlandse en de voertaal die we met elkaar spreken is Engels.
Dag 1
De dag van aankomst. Mijn eerste workaway adres. Na aan rit van ongeveer anderhalf uur waarbij ik ook een groot stuk door Stuttgart rijd kom ik aan bij een groot huis midden in de bergen. Het is een behoorlijk oplopende weg dus voor het eerst word ik getoetst op mijn motor skills om te manoeuvreren op een heuvel.
Dit lukt aardig maar gezien ik ook onrustig ben wie ik ga ontmoeten en wat voor mensen ik kan verwachten zet ik mijn motor even op een veilig manier op zijn standaard.
Ik loop naar het grote huis en Gudrun & Michael verwachten mij al. Ze zijn onwijs vriendelijk en laten mij zien waar ik mijn motor mag plaatsen. Ik besluit eerst mijn zware back er af te halen. Gelukkig want het is met 270 kg (dat weegt mijn motor alleen al) al knap genoeg om te manoeuvreren in kleine ruimtes.
Binnen gekomen gaan we het gesprek aan en ze geven aan dat ze nog niet hebben gegeten. Ze hebben gewacht op mij om samen te eten. We gaan aan tafel en voordat er gegeten gaat worden wordt er eerst nog een gebed gelegd. Gelukkig ben ik opgegroeid met een goeie vriend Remco waarbij dit ook gebeurde en weet ik hierdoor een beetje hoe dit werkt.
Na het eten wordt er nog even gewerkt door de stallen schoon te maken.
Het is duidelijk ik ben op een boerderij beland. Overal zie ik dieren: een varken, een gans, paarden, kippen (heel veel kippen) en een ezel.
Na het schoonmaken gaan nog even in de woonkamer zitten voordat we naar bed gaan.
Ik vraag hoe er normaliter wordt opgestaan. 8 uur s ’morgens voordat we gaan ontbijten doen we namelijk eerst weer de stallen schoonmaken.
Ik slaap op zolder waarbij ik een mooi uitzicht heb over de boerderij. Ik heb ook een eigen douche en wc tot mijn beschikking. Na een bijzondere eerste kennismaking val ik een onbekend huis in slaap.
Dag 2
Tijdens ontbijt wordt er weer een gebed gelegd en ik realiseer mij dat dit plaats vindt tijdens elke maaltijd. Als we aan het eten zijn vraagt Gudrun welke taken ik wil doen. Ze heeft een lijst gemaakt waaruit ik kan kiezen.
Gudrun neemt mij eerst mee voor een grote wandeling over het complete terrein. Ik kijk mijn ogen uit. Wat een onwijs groot stuk land en wat een ontzettende mooie natuur.
Als we terugkomen bij de boerderij zien we dat de kippen zijn ontsnapt en bij de buren op het terrein lopen. Gudrun vraagt of ik samen met Michael de hekken wil verplaatsen en zogezegd zo gedaan. Samen met Michael verplaatsen we het hekwerk zodat de kippen niet meer bij de buren het terrein op kunnen.
Als het hekwerk is verplaatst is het tijd om de grote takken van het veld te halen. Op het veld wordt er namelijk lesgegeven. Gudrun & Michael hebben allebei vakantie tijdens het grote gedeelte van mijn verblijf wat betekend dat ik ze van alles kan en mag vragen.
Het is de eerste keer dat ik aan het werk ben op een boerderij.
Na het hekwerk is het tijd voor het rapen van hout. Er wordt paard lesgegeven op alle velden dus is het belangrijk dat er geen grote takken op de velden ligt. Ik neem de waakhond die ik al snel in mijn hart heb gesloten mee en zo ben ik een paar uur zoet om het grote veld houtvrij te maken. Moe en voldaan plof ik aan tafel en na het eten is het natuurlijk weer de tijd voor stallen. Na de stallen pak ik het enige spel uit mijn backpack wat ik wel heb meegenomen: Santos. Na een korte uitleg spelen de avond vol.
Dag 3
Tijdens het ontbijt vertel ik Gudrun en Michael dat ik graag op mijn kosten een avond voor ze wil koken. We gaan gezamenlijk naar de supermarkt. Ik pak een mandje en zeg dat ik graag op mezelf boodschappen wil doen. Best wel lastig om producten te zoeken waarbij je de naam niet weet in het Duits. Na een tijdje logisch te hebben nagedacht loop ik door de supermarkt en vind ik zoals in elk land mijn weg. Ik besluit dat ik mijn geitenkaas spinazie taartjes op tafel wil die avond.
Vandaag heb ik de lijst gepakt en heb ik besloten waar ik zelfstandig aan wil werken. Gudrun heeft mij de bomen laten zien waar Mistel inhangt en mij verteld dat dit een parasiet is.
Ik neem een kruiwagen, kniptang en de hond weer mee om de bomen te ontdoen van de Mistel oftewel de Missletoe die iedereen kent. Al snel heb ik aan de gaten dat dit niet alleen van de ladder gaat en dat ik wel verplicht ben om te klimmen. 33 jaar en klimmen in bomen. Wie had dat gedacht J Na 6 bomen grotendeels vrij te hebben gemaakt van dit onkruid besluit ik dat het tijd is om te stoppen.
In de keuken bereid ik de taartjes, uit de verpakkingen komen dingen die ik normaliter niet zo krijg in Nederland echter het lukt mij om er toch mijn beroemde taartjes van te maken.
Gudrun & Michael zijn erg blij en vinden ze heerlijk.
Dag 4
Vandaag is het tijd om mijn bomenklus volledig af te maken en Michael vraagt of ik samen met zijn zoon bomen wil slepen in de middag. Ik vertrek s ‘morgens weer met de hond.
Tijdens het werken rent de hond ineens weg. Na een uur zoeken waarbij ik moet hiken door diepe dalen hoor ik hem ineens. Hij komt tevoorschijn en is letterlijk door het dollen heen als hij mij ziet.
Ik ben terecht gekomen op het terrein van een Duitse man. Ik ben kapot en ga even in het gras zitten. Hij gaat het gesprek aan en voordat ik het weet zit in aan het Duitse bier met een ontzettende aardige man. Met behulp van google translate, mijn allerbeste Duits en zijn allerbeste Engels(hihi) hebben we toch een ontzettende mooie conversatie.
Ik besef mij dat ik niet te lang kan blijven want er wachten nog een aantal klussen op mij. Dus ik bedank hem voor het biertje en ga terug naar het veld waar ik aan het werk was. Ik maak de klus af en ga terug naar de boerderij waar Michael mij al op staat te wachten. Samen met zijn zoon gaan we vandaag grote stukken houtzagen in het bos.
Dag 5
Vandaag is het tijd om de omgeving te gaan ontdekken want het is weekend.
In het weekend hoef ik niet te werken op de boerderij. Natuurlijk help ik wel waar ik een handje kan bijdragen. Ik besluit om deze dat te benutten en met de motor richting Stuttgart te rijden. IK ben gelukkig gewend om in Amsterdam centrum te rijden want het blijkt hier onwijs druk te zijn.
Vlakbij het centrum zie ik een aantal motoren bij elkaar staan. Ik besluit mijn motor erbij te zetten en mijn helm zoals in Azië aan mijn stuur te hangen. FIngers crossed dat niemand eraan komt (gelukkig hangt hij er nog als ik aan het einde van de dag terugkeer).
Ik zie een lime step staan die ik uit Berlijn ken alleen ik besluit om sportief te doen en heerlijk te gaan wandelen. Na een tijdje te hebben gewandeld door het centrum kom ik bij een geweldig plein uit. Het is er fantastisch mooi, mensen zitten overal op het gras en zijn onwijs blij door het mooie weer. Ik besluit ook even langs de supermarkt te lopen even wat te eten en drinken te halen voordat ik mij ook even heerlijk op het gras laat vallen en een dutje doe.
Na het dutje te hebben gedaan loop ik nog even langs de hotspots van Stuttgart en besluit ik weer terug te rijden.
Dag 6
Zondag een dag waarop je heerlijk even bijkomt en alles rustig aan doet. Na de rust te hebben gepakt besluit ik dat het tijd is om kastelen te bezoeken. Michael heeft mij aangegeven welke kastelen het waard zijn te bezoeken en zo besluit ik naar deze kastelen te rijden.
Het is fantastisch om over alle kronkelweggetjes te rijden, stijlen heuvels en dalen te berijden om uiteindelijk bij een groot bos uit te komen waar mijn navigatiesysteem zegt dat ik hier moet afstappen en verder moet lopen. Na een klim van ongeveer een half uur kom ik uit bij de kasteelmuren. Wat gaaf dat ze dit kasteel midden op de top van de berg hebben gebouwd. Na een aantal hele mooie foto’s te hebben geschoten besluit ik dat het tijd is voor een biertje op de top van de kasteelmuren.
Mijn eerste Weizen deze trip. Waar ik verblijf wordt bijna tot geen alcohol genuttigd wel even goed na het begin van mijn trip waarbij er goed werd ‘gezopen’.
Ik besluit na het bezoek weer terug te rijden. ‘Thuis’ aangekomen ja ik zeg hier thuis omdat Michael en Gudrun mij een onwijs gezinsgevoel geven. Zeggen ze dast ze iets specials voor mij hebben klaargemaakt.
Het is een bepaald stuk vlees wat 2 weken in een bepaalde olie heeft gelegen waarna het op de slowcoocker manier wordt klaargemaakt. Het valt uit elkaar op mijn bord zo mals is het.
Met een heerlijke zelfgemaakte aardappelsalade.
Dag 7
Vanaf vandaag doet Gudrun de boerderij alleen want Michael is naar de universiteit dus sta ik samen met haar op om vroeg de stallen te doen. De paarden, geit en de ezel komen mij al vrolijk tegemoet gelopen. Het maakt mij vrolijk en blij om op deze manier te helpen en ervoor de dieren te kunnen zijn.
Mijn angst voor vogels daar zijn we aan het werken. Elke ochtendvoer ik ook de gans. Een gans die mij al een paar keer heeft proberen te bijten. Toch hou ik stug vol en lukt het mij steeds beter om ook met dit dier om te gaan.
Na het schoonmaken van de stallen is tijd voor het ontbijt. In de afgelopen week maakte Michael elke dag het ontbijt dus daarom besluit ik deze taak over te nemen. Verse eieren, met kaas en ham en een fruitsalade breng ik op tafel. Ik zie Gudrun genieten en dat vind ik ontzettend belangrijk.
Tijdens het ontbijt hebben we het over de taak die ik vandaag op mijn bord krijg. Het renoveren van hekwerk wat er al 20 jaar staat. Helemaal volgroeid met takken, zwarte bessenstruiken en onkruid.
Ik ben de gehele dag bezig om het hek vrij te maken. Na een dag hard werken plof ik tevreden aan tafel. Ik zie vanuit het raam dat Gudrun bezig is met de stallen schoon te maken. Voordat ik weet heb ik mijn schoenen weer aan en sta ik naast haar om haar te helpen. Ze zegt dat ik hard genoeg heb gewerkt vandaag maar het voelt goed om haar hier ook bij te helpen. Terwijl we hard aan het werk zijn ontsnappen de paarden omdat we even niet goed hebben opgelet en voordat ik het weet haal ik de paarden weer terug…Hey verrek. Ze luisteren ook echt naar mij. Gudrun staat echt te kijken als ik alle paarden weer terugbreng naar de stallen. Voordat ik het weet staan ze allemaal weer netjes in een schone stal. Hierna plof ik letterlijk aan tafel waarbij Michael de tafel heeft gedekt en het eten serveert. Mijn taak is ook om af te wassen na de maaltijd. Echter na deze lang, zware dag ben ik vrijgesteld en mag ik heerlijk onder de douche duiken.
Dag 8
Vandaag is het tijd om een heerlijke wandeling te maken met Kalle(de hond van het gezin) en het hek af te maken. Daarnaast heb ik mijn motor volledig gecheckt wat betekend dat ik voor het eerst met een compressor heb gewerkt. Mijn motor is zover klaar dat ik daar met een gerust hart op kan stappen aankomende donderdag richting Innsbruck. Over de hele dag hing een negatieve sluimer die ik zo goed als mogelijk heb proberen om te zetten naar positieve dingen. Mijn ex is zwanger en dat kwam gisterenavond vlak voordat ik ging slapen even hard binnen. De mensen waar ik verblijf zijn ontzettend meegaand en de vrouw des huizes geeft paardrijles waarbij ze mensen helpt die mentaal vastzitten. Ze is er echt voor mij waardoor ik dingen goed kan relativeren. Soms is het even zo dat mijn tranen er sinds 2 jaar echt uitkomen. De eerste 2 jaar wist ik sowieso niet zo goed ik met het gevoel aan moest en heb ik altijd gedacht dat het goed zou komen (het gevoel dat ik weer naar huis zou gaan, inmiddels 2 appartement verder) en dat ik alsnog de vader zou worden van haar kinderen. De laatste maanden lukte het mij om en meer los te laten en mensen weer echt toe te laten.
Toch was het een van de redenen die achter deze trip zit. De liefde weer terugvinden in voornamelijk mezelf en afstappen van het schuldgevoel dat het mijn vrouw had kunnen blijven en voornamelijk het leven wat ik ooit had weer terug kon vinden.
Aan het einde van de dag is het project met het hek klaar, heb ik een aantal vrienden benaderd waar ik tegen heb gezegd dat alles bespreekbaar is ook met zulke moeilijke dingen. Het is mijn proces. Een van de redenen dat het goed was om te vertrekken en nog maar eens een bevestiging dat ik trots ben dat ik on the road ben. Nieuwe dingen, nieuwe ervaringen en wellicht straks wel weer een nieuw huis, nieuwe baan, nieuwe vaste relatie en mogelijk zelfs een ander land… Wie weet wat de komende maanden mij gaat brengen.
Laatste dag
Het is tijd om afscheid te nemen en mijn vervolg reis op te zetten richting Innsbruck.
Ik word wakker en wil graag nog een keer met de dieren knuffelen en we zijn vroeg vandaag want we willen ook graag nog een keer gezamenlijk ontbijten.
Na het ontbijt doen we nog een keer de stallen en nadat ik mijn backpack heb ingepakt doe ik een ronde over het landgoed samen met Kalle (de hond). Wat heb ik het hier naar mijn zin gehad. Dankbaar neem ik afscheid met een lach en een traan want het voelt echt als familie.
Stukje achteraf;
Ik heb mij in een tijden niet zo een onderdeel van een gezin gevoelt. Bij mijn ouders bijvoorbeeld ben ik wekelijks normaliter ook maar een paar uurtjes en nu woonde ik echt samen. Ik vond het zo onwijs fijn om onderdeel te zijn van het gezin. Hierin heb ik ervaren dat samenwonen iets heel fijns is. Ik had een complete eigen vleugel met douche en toilet en dit gaf ook het gevoel van ruimte. Mijn idee / gedachte om in Amsterdam in een woongroep te gaan wonen wordt steeds groter.