Van Gradisca naar Ljubljana 90,6 KM
Weekend in Ljubljana
Na mijn werkdag op de boerderij was het tijd om richting de hoofdstad te vertrekken. Ik was blij dat ik naar de hoofdstad mocht en mijn laatste project mocht verlaten.
Benny had in Nederland geregeld dat ik een slaapplaats had in Ljubljana en Alax had gezien via Couchsurfing dat ik in Ljubljana zou aankomen. Hij was zo ontzettend blij dat er eindelijk weer eens een toerist richting de hoofdstad zou gaan dat hij mijn enthousiast een berichtje had gestuurd. Ik had meerdere mensen benaderd maar helaas reageerde ze niet of te laat.
Nadat ik 30 minuten te laat was en dit aan Robbert had doorgegeven wachten Robbert keurig voor het appartement waar hij mij de sleutels overdroeg. Hij vertelde mij in het Nederlands. Ja de man was dokter en had voor zijn studie in een Nederlands ziekenhuis gewerkt. Waar ik de winkel kon vinden. Hij vroeg aan mij wat mijn plannen waren. Ik ga aan dat ik het nog even moest bekijken. Hij zei als je het leuk vind kunnen we morgenavond wel af.
Ik was erg vermoeid van de week werken en het niet helemaal op mijn gemak voelen op de boerderij. Echter toen ik net het appartement instapte appte Alex al. Bart heb je zin om af te spreken. Ik was erg blij met zijn communicatie over de app dat ik mij over mijn vermoeidheid heen zetten en op google maps keek hoe ik het laatste stukje het beste kon reizen.
Van eerder ervaringen heb ik geleerd dat zwartrijden in het buitenland niet mag in het openbaar vervoer maar dat het in sommige steden ontzettend fijn is om soms een paar kilometertjes te pakken met de bus. Ik bedacht mij en stapte met een open portemonnee de bus in. Echter sinds de corona periode is het ook niet meer mogelijk om te betalen met cashgeld in het openbaar vervoer in Ljubljana. Dus de chauffeur zag dat ik het systeem niet begreep en gaf aan dat ik door kon lopen.
Na vier haltes was het dan zover. Ik stapte uit en liep met behulp van mijn telefoon naar de chinees waar ik met Alex had afgesproken. Het is best vreemd om met iemand af te spreken op een onbekende plek. Ik was er iets eerder dan de afgesproken tijd. Ik gaf hem een duidelijk berichtje dat ik aanwezig was. Hij schreef ook aan mij dat hij aanwezig was…Echter er was geen Alex te bekennen…Even later kwam er iemand aangelopen en hij zei: Bart.
Ik was blij om hem te zien. Je weet het toch nooit helemaal op zulke afspraken. Alex liet me de stad zien. De belangrijkste punten van de stad: 3 bruggen, de belangrijke gebouwen en ik nam hem vervolgens mij om samen op het terras op mijn kosten een biertje te drinken. De terras prijzen zijn hier niet heel erg laag dus na het ene biertje gaf Alex aan dat hij liever wat te drinken ging kopen in de plaatselijke supermarkt. Ik vond dit een prima idee en zo gingen we zo samen naar Hofer. Hofer is een van de grootste supermarktketen van Slovenië. Nadat we inkopen hadden gedaan gingen we het kasteel beklimmen. Een mooie wandeling naar de top. Samen op het kasteel hebben we de special biertjes genuttigd en raakte we aan de praat met een groep Bulgaarse studentes. Contacten die ik wellicht op een later tijdstip wellicht nog wel kan gebruiken.
Alex komt uit Montenegro en is bezig om zijn master te behalen aan de universiteit in Ljubljana.
Nadat we onze biertjes hadden genuttigd liepen we terug naar de plaats waar hij mij had opgehaald. Hij pakte een gratis fiets. Ze hebben een fantastisch fietsenplan in Ljubljana een plan wat ze ook ooit in Amsterdam hebben gehad. Volgens mij was het in Amsterdam met oranje fietsen. Gratis voor iedereen alleen dat ging helemaal fout omdat niemand de fietsen controleerde. Deze fietsen worden wel gecontroleerd en voor een dag betaal je een euro en voor een week 3. Nou daar kunnen we in Nederland nog wel wat van leren met die dure stations fietsen.
Ik bedankte Alex voor de gezellige en leuke ontmoeting en hij bedankte mij voor de leuke avond die we samen hadden gehad.
Dag 2
Op zaterdag was ik nog steeds erg vermoeid. S ’morgens ging ik direct naar de winkel…Dicht..Ik keek naar de overkant van de straat en zag een koffietent open. Ik ben daar gaan zitten en met een beetje geluk kon ik daar ook een tosti krijgen.
Na anderhalf uur daar te hebben gezeten en heerlijk een paar kopjes koffie te hebben gedronken was het tijd om op pad te gaan. Ik zou vandaag alsnog kijken voor een tent. Gezien mijn plan toch is om richting Azië te gaan wil ik toch gaan kijken of er mogelijk een tent te krijgen is, een die klein en compact is zodat ik daarmee ook in de woestijn kan slapen. Bij het winkelcentrum aangekomen bleek deze ook dicht te zijn. Teleurgesteld ben ik naar het centrum gereden om te kijken of ik het daar mogelijk wel kon krijgen.
Helaas ook in het centrum bleek alles dicht te zijn. Het zou gaan om een feestdag in Slovenië. 1 en 2 mei dagen waarop iedereen vrij is. Nou helaas kon ik dus ook moeilijk eten krijgen. Na een beetje zoeken kon ik gelukkig wel bij een Turkse winkel terecht waarbij ik een heerlijke Burek haalde. Een klein maar vullend gerechtje wat ik in de komende maanden waarschijnlijk nog wel vaker ga eten.
Robbert appte en vroeg zich of we nu konden afspreken. Ik appte dat kan zeker. Ik vroeg of het bij het restaurant kon bij mijn appartement en hij appte gelukkig terug dat kan zeker.
Daar ontmoet ik Robbert en zijn lieve Sloveense vriendin. Robbert spreekt en verstaat Nederlands maar omdat zijn vriendin alleen de Sloveense en de Engelse taal machtig is was de voertaal over de avond Engels. Robbert vertelde mij dat mijn koffietent ook pizza’s verkoopt hij weet dit omdat hij zelf jarenlang in het appartement heeft gewoond. We hebben een ontzettende gezellige avond en ze staan erop de rekening te betalen. Dankbaar sta ik dit toe en vervolgens wordt ik ook nog eens uitgenodigd in het nieuwe huis van Robbert de volgende dag.
Met een goed gevoel loop ik terug naar mijn appartement en kijk ik even een film die ik tijdens het bezoek aan het restaurant even heb gedownload op de wifi van het restaurant.
Dag 3
Op zondag is het alweer tijd om Ljubljana te verlaten. Ik heb nog wat app contact gehad met Alex en ik besluit nog even een wandeling te maken met Alex. Tijdens deze wandeling laat Alex zien waar hij studeert en hij laat mij even zie hoe je als student kan wonen in een stad als Ljubljana. Ik nodig zoals ik dat doe met iedereen die ik een goed hart toedraag uit in mijn volgende vaste woning waar die ook mag staan. Ik neem afscheid van Alex na de wandeling en rij richting Robbert. Robbert woont met zijn vriendin in een groot huis net buiten de stad. Er moet nog veel gebeuren maar je ziet aan alles dat het een prachtig huis gaat worden.
De keuken is wel klaar en dat blijkt ook duidelijk aan wat ik voor lunch krijg voorgeschoteld.
Een overheerlijke zeebaars staat op het menu. Na deze overheerlijke maaltijd doen Robbert en ik nog een laatste grote wandeling voordat ik ook afscheid neem van Robbert en zijn vriendin. Het is prachtig dat door zo’n reis te maken je netwerk elke keer weer een stukje groter wordt.