Ljubljana naar Podvrh 63,9 km
Mijn laatste geregelde adres vanaf Nederland. Best wel spannend. Ik ben er namelijk van op de hoogte dat ze bijna geen andere taal spreken dan Sloveens en dat ze een grote kerk in hun achtertuin hebben.
Dag 1
Ik rij de snelweg af na een onwijs mooie dag in en rond Ljubljana. Ik word door een aantal kleine dorpjes gestuurd. Mijn navigatiesysteem heeft mij deze reis nog niet in de steek gelaten dus zo zie ik ineens een kerk verschijnen. Dit zal het zijn.
Ik zet mijn motor stil en stap af en loop naar de deur. Voordat ik bij de deur kom staat er al een oudere dame op het balkon naar me te zwaaien. Zet je motor maar even in de schuur en kom snel binnen. Voordat ik het weet zit ik in een keuken met een bord eten. Kennis maken op het Sloveens gebeurt dan toch echt met een bord eten. Met gebrekkig Engels en met handen en voeten stelt ze aan de hand van foto’s het gezin voor. Op dat moment komt er een jongen binnen gelopen en stelt zich voor. Hij is een jaar jonge dan mij en het blijkt dat hij het contact met mij heeft geregeld. Ook hij spreekt gebrekkig Engels maar ze doen hun uiterste best om met mij te communiceren. De keuken stroomt steeds voller en uiteindelijk is bijna het hele gezin vertegenwoordig. De schnaps en de zelf gebrouwen appelwijn worden tevoorschijn getoverd. Na meerdere glazen gaat als snel bij mij het licht uit en ik vraag waar mijn kamer is want mijn backpack staat nog steeds in de gang, De moeder van het gezin neemt mij mee en laat mij mijn kamer zien.
Dag 2
Voordat ik naar bed ging had ik aan Darjan gevraagd wat voor mij de planning zou zijn op mijn eerste dag. Hij zei je mag eerst dingen en de omgeving gaan verkennen. Ik heb hier een lijst met plekken in de omgeving die te gek zijn om te bezoeken. Dat staat dus vandaag op de planning. De plekken die ik zie hebben vaak iets met het christelijke geloof te maken.
Kerken, gedenkplekken en ongerepte natuur. Tijdens mijn tocht valt mijn telefoon uit. Ik pak mijn bekabeling en heb ik een gebroken kabel in mijn handen. Zonder navigatie in een land waar ik de weg niet ken. Als ik grote stukken rijd heb ik altijd een powerbank bij me.
Ik kan wel gaan vloeken of boos worden maar ik heb in Azië geleerd dat dit niet werkt. Rustig blijven en even een moment pakken om te zoeken naar een oplossing.
Gezien mijn gevoel voor route redelijk is en ik weet hoe ik ongeveer heb gereden kom ik er wel denk ik dan. Ik stop bij elke pomp en ga opzoek naar een nieuwe kabel. Uiteindelijk word ik naar de juiste winkel gestuurd. Je hebt hier niet zoveel grote steden. Het zijn vaak alleen hele kleine dorpjes waar je niet meer hebt dan een bakker en een dorpscafé. Ik ben blij en opgelucht dat ik een nieuwe kabel heb gevonden. Echter deze zoektocht heeft meer dan anderhalf uur geduurd. Ik staak mijn tour en stop bij de eerste kroeg die ik tegenkom.
Ik bestel een biertje maar vraag wel direct of ik met de pas kan betalen. Nee dat kan niet. Nou goed dan maar zonder biertje naar huis rijden. Wacht zegt ineens een Sloveen in het gebrekkig Engels: Waar kom je vandaan…Ik uit Nederland. Nou kom dan even bij ons aan de tafel zitten en voordat ik het weet ben ik de Sloveense hartelijkheid terecht gekomen. Na 2 biertjes te hebben gekregen moet ik derde met moeite echt afslaan. Ik moet nog 15 minuutjes rijden en drinken en rijden mag misschien in Laos maar ik heb met mezelf afgesproken dat ik het tijdens deze reis zo veilig mogelijk probeer te houden.
Ik kom veilig aan en Darjan vraagt of alles gelukt is tijdens de tour. Ik zeg hem dat ik halverwege ben gekomen doordat mijn kabel was gebroken. Hij belooft mij dat er deze week ruimte voor gemaakt kan worden om de tour af te maken.
Dag 3
Vandaag is het tijd om op te staan op de boerenland tijden. Half 6 het wekkertje want ik moet ook nog even andere kleding aan. Ik krijg een overall aangemeten. Hop richting de koeien waar ik leer hoe je met machines en massages ervoor zorgt dat de koe maximaal melk geeft. Eerst de uiers goed schoonmaken, dan de machine erop en als de machine dan klaar is de uiers desinfecteren. Ook komen de kalfjes aan de beurt en die krijgen afgemeten elke ochtend 2 net afgetapte liter melk.
Na dit ochtendritueel krijg ik gelijk de kans om mijn tour af te maken. Dit blijkt een geweldige tour te zijn over smalle weggetjes, langs kloven, langs mooie watervallen en met soms uitzichten dat ik meerdere keren op de dag zeg…Wat een mooi land…wauw..
Tevreden en vermoeid kom ik veilig weer terug om de boerderij waar natuurlijk weer een bord met eten op mij staat te wachten. Voordat ik naar bed ga wordt er een taak naar me toegeschoven.
Dag 4
Vandaag krijg ik de taak om de gehele omheining te snoeien. Vroeg opstaan en nadat het twee keer is uitgelegd krijg ik in de gaten hoe de machine werkt. Na 4 uur te hebben geploeterd en de omheining van het grote landgoed helemaal onkruid vrij heb gemaakt is het tijd dat ik de lunch bereid. Ik hou eigenlijk niet van koken want het maakt mij vaak onzeker. Dan steekt weer het gevoel de kop op of ik wel goed genoeg kook voor iedereen.
Dat is ook de reden dat ik voor een makkelijk gerecht kies. Andijviestamppot met spek. Goed de producten ijken erg op elkaar maar elke keuken is anders. Waar ik in Nederland vaak pakjes en zakjes gebruik kan ik hier alleen op de ouderwetse manier koken. Snijden en mixen dus. Met een blikje Heineken erbij. Ja natuurlijk wel op en top Nederlands blijven.
De lunch valt bij iedereen heel goed en ze zijn erg blij. De vrouw des huizes vraagt zelfs of ik het gerecht kan uitschrijven.
Na de lunch is het tijd om mijn ketting te laten maken. Ik ben naar een bepaald dorpje gestuurd. In dit dorpje schijnt een bijzondere zaak te zijn van iemand die zelf haar sieraden maakt. In het winkeltje aangekomen begint er een vrouw van achter de toonbank gelijk met mij te praten.
Ik spreek geen Sloveens mevrouw zeg ik in het Engels en voordat ik het weet begin ze in het vloeiend Engels tegen mij te praten. Ze blijkt zelf 4 verschillende ondernemingen te hebben waardoor ze veel in aanmerking komt met toeristen. Ze is zelfs in Nederland geweest.
Ze vertelt over hoe ze straatjongeren in Rotterdam heeft geholpen en ik vertel over mijn achtergrond en mijn werk als maatschappelijk werker o.a. in Amsterdam. Voordat ik het weet ben in een uur binnen. Tuurlijk heb ik iets van haar sieraden gekocht maar mijn ketting werd gratis gemaakt. Sloveense mensen zijn ook nog eens onwijs lief.
Dag 5
Vandaag mag ik weer helpen met de stallen en met de koeien. In de namiddag besluit ik nog een ritje te gaan maken. Voordat ik het weet eindig ik bij een plaatselijke kroeg waarbij ik weer Sloveense gastvrijheid ontvang nadat ik mijn verhaal vertel. Door zo open met iedereen te communiceren is echt heerlijk en mensen raken daadwerkelijk geïnspireerd.
Na een paar pilsje kom ik weer terug op de boerderij waarbij ik aan Darjan vraag of hij nog zin heeft in een biertje. Al snel komen de grote verhalen en flessen op tafel en krijg ik een preek over hoe ik in het verleden met o.a. mijn grote passies ben omgegaan nadat ik hem hierover uitgebreid heb verteld. Ik raak een beetje opgefokt omdat hij mij met zijn gebrekkige Engels op een pijnlijke snaar weet te raken. Ik wip op mijn stoel en voordat ik weet kan ik mijn stoel niet meer houden en val ik achterover met stoel en al dwars door het raam van de deur. Darjan verroert geen Krim maar geeft wel direct aan dat ik voor de deur moet betalen. Met hoofdpijn en blauwe plekken neem ik afscheid en ga ik naar bed
Dag 6
Met een brandende kater sta ik op. Voordat ik naar bed ging heb ik Darjan gevraagd of ik in de middag mag werken. Goed ik ben geïnteresseerd wat de schade is. Uiteindelijk is de schade 35,00. Goed ik heb er weer van geleerd om niet te wippen op een stoel. Goed op twee poten dan… Werken met een kater valt niet mee. Gelukkig is het werk op de boerderij voornamelijk in de buitenlucht. Samen zetten we een machine in elkaar, maken we de stallen schoon, help ik met het wegen van hooi wat hij verkoopt en ben ik de middag en de avond lekker aan het werk. Na 7 uur s ’avonds is eindelijk mijn kater gezakt.
Aan het einde van de dag worden we allemaal aan tafel geroepen. Het broertje van Darjan heeft zijn christelijke verjaardag. Iedereen die een christelijke naam draagt heeft een christelijke verjaardag. Ik dus ook Bartholomeus oftwel in het Sloveens Jernej.
Vanaf heden ben ik niet alleen 5 januari jarig maar ook op 24 augustus. Toch een zomerkindje (Ik hou van de zon)… Goed ik hoop wel dat ik beter aan mijn eind kom dan Bartholomeus want die werd uiteindelijk levend gevild.
Dag 7
Vandaag is het tijd om te vertrekken. Leren loslaten is mijn hoofddoel van deze reis. Ik heb nog steeds nachtmerries over het verleden maar het gaat steeds beter. Mijn slaapmedicatie heb al geruime tijd niet meer ingenomen en ik slaap op de meest bizarre plekken.
Ik krijg van de familie een goed ontbijt. Er is een brief geschreven in Sloveens voor mij om mij te bedanken voor de afgelopen periode. Gezien ik de eerste Workawayer ben heb ik tips en trucs geschreven om de volgende Workawayer met iets meer ervaring te ontvangen.
Deze mensen zijn mij en ik ben deze mensen ontzettend dankbaar. We leren van elkaar. Ze spreken geen goed Engels. Het was een combinatie van talen de gehele week maar ik heb echt de moeite genomen om te luisteren. Steeds vaker hoorde ik op een natuurlijke manier waar de conversaties over gingen.
Na het ontbijt krijg ik nog verse yoghurt en een lunchpakket mee. Op naar Zagreb Kroatië.
Mijn reis verloopt soepel tot ik bij de grens kom. Where are you going…Ik ga naar Malaysia… Je ziet ze kijken en we hebben weer eens een communicatie en grens probleempje. Tijdens deze reis vergeet ik met gesprekken met politie ineens mijn Engelse taal en spreek ik in het Nederlands tegen ze.
Je ziet ze gek kijken en ze geven gelukkig mijn paspoort terug. You go and go fast… Okay ik draai het gas open en rij weg de grens over richting Zagreb.