Baiereck Duitsland naar Innsbruck Oostenrijk (292 KM)

Dag 1

Aan de grens gekomen word ik staande gehouden. Ik vertel dat ik onderweg ben naar Slovenia zodat ik niet in quarantaine hoef in Oostenrijk. Ze checken mijn kenteken en laten mij passeren. Al snel zie ik een pompstation en besluit ik direct even mijn vignet te regelen. Bij de pomp staan ze mij aan te kijken. Een vignet voor een motor? Is het daar niet een beetje te koud voor? Gelukkig ben ik goed gekleed en met mijn stuurverwarming is het goed uit te houden.

Langzaam passeer ik de machtige grote toppen van de alpen. Ik besluit een mooie foto te maken. De foto is zo mooi dat ik waar ik ook ga wonen deze foto uiteindelijk op een canvasdoek wil hebben.

Na een paar hevige sneeuwbuien en een paar geweldige passen om doorheen te rijden kom ik in Innsbruck aan. Op het moment dat ik bij Remco wil aanbellen, stuurt hij mij een bericht of alles goed gaat onderweg… Dat is toevallig. Ik app dat ik voor ze deur staat en voordat ik het weet zien we elkaar. Ik ben altijd blij om vrienden te zien maar vrienden die je maar 1 of keer per jaar ziet maar waar je in het verleden en heden zo’n goeie band mee hebt is zo bijzonder. Hij helpt mij met het afladen van mijn motor. Ook Lisa is blij om mij te zien als ik binnen stap en geeft mij een knuffel. Dat is arriveren in Innsbruck.

Dag 2

Al vroeg word ik wakker gemaakt omdat Lisa en Remco op vrijdag beide werken en ik in de woonkamer slaap. Ik krijg een kop koffie voorgeschoteld en ga zelf ook achter mijn laptop zitten om aan mijn projecten te werken. Mijn dagboek, mijn filmpjes en het bijhouden van sociaal media gaat tijd inzitten. Tijd die ik soms over heb en dan kan gebruiken om hiermee bezig te zijn. Ik rijd even langs een monteur want in Zuid-Duitsland spoot er een beetje olie uit een van mijn remkabels en laat het nakijken.

Ooh dat is vrij normaal met een oude BMW als ik u was zou ik de meters goed in de gaten houden. Sindsdien controleer ik mijn meters elke keer na een lange rit.

Om 12 uur is Remco klaar met werken en neemt hij mij mee naar een plas. Tuurlijk zeg ik, Rem wat we ook gaan doen ik ga en doe mee. Als ik met Remco ben draait het vaak om 2 dingen: Onze gezamenlijke liefde voor muziek en sporten.

Dus bij het meer aangekomen duiken we er natuurlijk in om te zwemmen.

Tijdens het zwemmen merk ik een drukkend gevoel op mijn borst. Ik besluit eruit te gaan.

Na de duik voel ik het over mijn hele lichaam tintelen wat is dit lekker zeg.

Snel aankleden en door en zo fietsen we door de stad richting zijn huis waar we de auto pakken om een berg te gaan bewandelen. Het is zo’n onwijs gave omgeving om te wandelen en tijdens het wandelen hebben we gesprekken. Gesprekken die twee goeie vrienden met elkaar hebben die tijd hebben en het belangrijk vinden om een beetje te weten wat er speelt. Ik vertel over mijn afgelopen jaar en hij vertelt hoe hij de hand van Lisa vader heeft gevraagd om haar ten huwelijk te vragen. Ik ben onwijs trots op hem. Hij is ervoor gegaan eerst naar België en toen verhuist naar Oostenrijk om vervolgens verliefd te worden en straks gaat hij ook nog met haar trouwen.

We sluiten de dag af met een biertje en een potje Santos. Een spel wat ik met iedereen kan spelen omdat het een internationaal spel is.

Dag 3

Vandaag staan we weer vroeg op om weer een gave wandeling te maken. Een iets ander gebied en. Een iets andere wandeling. Remco leidt maar we komen bij een bordje uit waarop staat verboden toegang weg te gevaarlijk.

Remco heeft naar mijn vader geluisterd die ik gelijk heb gebeld toen ik bij Remco aankwam op dag 1. Remco is al zo lang in mijn leven dat mijn ouders Remco ook kennen.

Mijn vader zei heel duidelijk laat Bart maar in het dal. Dus Remco zegt we gaan niet en lopen er omheen. Voordat ik het weet ben ik al over het hek heen.

Okay zegt hij maar op 1 voorwaarden. Je luistert en kijkt goed uit. Zo gaat Remco voor en zo leer ik op gevaarlijke paden te lopen en gebruik te maken van de natuur. Ik vind het echt helemaal te gek. Op een gegeven moment ligt er op een super stijl stuk wat voor mij stijl is een touw gespannen. Met behulp van dit touw ga ik voorzichtig naar beneden. Doordat het touw ook over de grond zweept schiet er een steen los en vliegt naar beneden maar voordat het beneden ligt tikt het de been van Remco nog even aan. Tsjakka een open wond. Zo snel kan dat dus gaan op een steile heuvel. Ja ik mag geen berg zeggen want dit was voor mij al een behoorlijke afdaling maar voor Remco kinderspel.

Na een te gekke wandeling is het tijd om pizza’s te bouwen. Ook hier wordt er van mij verwacht mee te werken. Groentes snijden. In Nederland is alles in kant en klare gescheden verpakkingen te verkrijgen ik merk al snel dat het in het buitenland toch iets anders werkt. Wat betekend dat je letterlijk alles mag snijden. Goed het is tijd dat ik weer wekelijks een aantal keer echt kook want dit wordt ook verwacht van mij bij verschillende mensen waar ik vrijwilligerswerk doe. Met alle liefde help ik hem en worden er heerlijke verse pizza’s gebouwd.

Dag 4

Na een heerlijk ontbijt is het klaar om weer op de motor te stappen richting Slovenië. Het is al het goed is 6 uur rijden vanuit Innsbruck naar Kobarid. Na een goeie berekening en nadat ik van Remco zijn beste live setjes van feesten op mijn telefoon heb geladen stap ik om 11 uur om met een fantastische soms moeizame rit door het Oostenrijkse landschap te rijden op weg naar de grens van Slovenië.